Jura jest środkowym okresem mezozoiku. W tym okresie w lądowej faunie dominowały gady, a w szczególności dinozaury.
Pochodzenie nazwy i cechy charakterystyczne dinozaurów
Nazwa „dinozaur” to połączenie dwóch greckich słów: „deinós” i „sáuros”. To pierwsze znaczy „straszny”, drugie „jaszczurka”. W okresie jury dinozaury nie miały żadnych wrogów, zdominowały więc wszystkie ówczesne lądowe ekosystemy. Rozwijały się bardzo prężnie, osiągnęły różną wielkość i kształty. Podzielone zostały na dwie grupy: dinozaury gadziomiedniczne i dinozaury ptasiomiedniczne. Największe z nich zauropody to roślinożercy. Do tego gatunku należy między innymi brachiozaur. Równie duże były ultrazaury i superzaury. Mogły ważyć nawet osiemdziesiąt ton. Najmniejszy dinozaur ważył tylko trzy kilogramy. Do dinozaurów mięsożernych należały deinonychy, tyranozaury (uznane za króla drapieżnych dinozaurów), celofyzy. Dotychczas udało się sklasyfikować 500 gatunków tych gadów. Ich liczbę ocenia się na kilka tysięcy. Dlaczego zwierzęta te wyginęły naukowcy nie wiedzą do dzisiaj. Istnieje kilka hipotez, które jednak ostatecznie nie wyjaśniają zagadki ich wyginięcia.
Ichtiozaury
Wymarły bezpotomnie w okresie kredy. Ich rozmiary wynosiły od jednego do piętnastu metrów. Charakteryzowały się wydłużonym kształtem ciała. Ich głowa (osadzona bezpośrednio na tułowiu) była zakończona szpiczastym pyskiem. Miały także płetwę ogonową oraz krótkie płetwy sterujące. Ichtiozaury prowadziły wyłącznie wodny tryb życia. Były jajożyworodne lub żyworodne. Ich szczątki znajdowano głównie w Ameryce Północnej, na Spitsbergenie, w Europie Zachodniej. Odnaleziono je także w Polsce w okolicach miasta Tomaszów Mazowiecki.
Archeopteryks
To pierwszy praptak. Jego szczątki zostały odnalezione w Niemczech w drugiej połowie XIX wieku. W swojej budowie ten praptak łączył cechy charakterystyczne dla ptaków i gadów. Był niewielki, rozmiarami zbliżony do współcześnie żyjących gołębi. Z ptakami łączyły go skrzydła i pióra, z gadami złożony z dwudziestu kręgów ogon.