Polska położona jest w bardzo ciekawym miejscu z punktu widzenia geologów. Na terenie kraju stykają się wielkie struktury geologiczne, które mają zasięg kontynentalny.
Platforma wschodnioeuropejska
To najstarsza i najbardziej stabilna tektonicznie jednostka geologiczna na terenie Polski. Jest ona zbudowana z rozległego fundamentu krystalicznego. Na nim spoczywają warstwy skład osadowych dość znacznej grubości. Skały krystaliczne zostały ufałdowane w okresie prekambru. W tym samym czasie zostały objęte one procesami przemiany. Kiedy zakończył się proces wykształcanie tarczy krystalicznej zaczęły się na niej gromadzić różnego rodzaju skały. Proces ten rozpoczął się w paleozoiku, trwał w kambrze aż do kenozoiku. W ciągu tego okresu wykształciły się różne, bardzo liczne warstwy nałożone jedna na drugą.
Obniżenia
W Polsce wyróżnione zostały obniżenia:
perybałtyckie – (nadbałtyckie);
podlaskie;
nadbużańskie.
Tam, gdzie cokół krystaliczny jest wyniesiony występuje najcieńsza warstwa osadowa. Wyniesienia te to: Sławatycze, Łeba, mazursko-suwalskie. Wzdłuż linii, która łączy okolice Kołobrzegu i Przemyśla ciągnie się zachodnia granica platformy wschodnioeuropejskiej.
W okresie paleozoiku
Teren dzisiejszej Polski był w tym czasie wielokrotnie zalany przez morze. Liczne pokłady skał osadowych są tego dowodem. Na przekształcenie skorupy ziemskiej bardzo duży wpływ miały także dwie orogenezy. W czasie orogenezy kaledońskiej wypiętrzyły się Góry Świętokrzyskie i części Sudetów.
Mezozoik
W tym okresie powstały liczne obniżenia nazywane nieckami. Na południu powstała niecka miechowska, w części centralnej łódzka, a na północy Polski niecka szczecińska. Struktury, które wykształciły się w mezozoiku możemy obecnie zauważyć na wyżynach: Kieleckiej, Krakowsko-Częstochowskiej, Śląskiej, Przedborskiej i Niecce Nidziańskiej.
Kenozoik
Kontynuowana była orogeneza alpejska. Ślady fałdowania alpejskiego pozostały na terenie Polski w postaci jedynych gór o charakterze alpejskim, Tatr. Do alpidów należą także Pieniny.