Rząd krokodyli został podzielony przez zoologów na 20 gatunków. Te z kolei podzielono na kilka mniejszych grup. Krokodyle prowadzą ziemno-wodny tryb życia, ale z dala od wody nie są w stanie przeżyć.
Cechy charakterystyczne dla krokodyli
Ciało tych gadów pokryte jest dużymi rogowymi tarczami wytworzonymi przez naskórek. W skórze właściwej zwierzęta te mają osadzone płytki kostne. Kończyny tylne są trochę dłuższe od przednich i zakończone pięcioma palcami. Ogon ułatwia im poruszanie się w wodzie, jest także niezwykle groźną bronią tych gadów. Na lądzie krokodyle poruszają się bardzo różnie. Z reguły pełzają jak węże, ale w razie konieczności mogą także biec na krótkich dystansach. Zdecydowanie najlepiej czują się jednak w wodzie.
Krokodyle właściwe
Dzielą się one na 2 gatunki: krokodyle nilowe i różańcowe. Ten pierwszy gatunek zamieszkiwał niegdyś w całej Afryce, ale został bardzo mocno przetrzebiony przez człowieka. Zasiedlał nie tylko słodkie wody rzek, ale także wyspy położone w pobliżu Afryki: Madagaskar, Seszele i Komory. Słona woda zupełnie mu nie przeszkadzała. Dzisiaj żyje głównie na terenie rezerwatów, co ma zapobiec nielegalnym polowaniom. Krokodyle nilowe żyją na bagnistych terenach, w rzekach i jeziorach. Noce spędzają w wodzie, dnie na ciepłych piaszczystych łachach lub w zaroślach.
Są szybkie i bezwzględne
Cechą charakterystyczną dla krokodyla różańcowego są kostne guzki, które rozmieszczone w dwóch rzędach ciągną się od ich nozdrzy aż do oczu. Najczęściej przebywają w ujściach rzek oraz w strefie przybrzeżnej. Bardzo często wypływają także na otwarte wody oceaniczne. Atakują nawet bardzo duże ssaki, ale żywią się także padliną. Na ofiarę czekają w pobliżu wodopoju. Atakują błyskawicznie, ofiara najpierw tonie, a później jest przez krokodyla rozszarpywana na mniejsze kęsy, które krokodyl nilowy jest w stanie połknąć. Jego szczęki nie są bowiem przystosowane do żucia.
Samice krokodyli bardzo mocno chronią swoje potomstwo. Młode krokodyle są bowiem przysmakiem lisów i jaszczurek.