Gres i terakota to dwa bardzo popularne rodzaje płytek ceramicznych. Warto przyjrzeć im się bliżej, może to ułatwi nam podjęcie decyzji.
Do produkcji zarówno gresy jak i terakoty wykorzystywane są takie same materiały: różne rodzaje gliny, krzemionka, barwniki i topiki. Z mieszanki tych składników formowane są następnie płytki, które najpierw się suszy, a później wypala w specjalnych piecach w temperaturze ponad 1000 stopni Celsjusza. Wypalanie jest procesem, który nadaje gresowi i terakocie charakterystyczne właściwości.
Kilka słów o terakocie
Terakota to płytki kamionkowe, których powierzchnię pokrywa się szkliwem. Dzięki temu płytki terakotowe są gładkie. Są wybierane na podłogi wyjątkowo często, gdyż bardzo łatwo można je utrzymać w czystości. Powierzchnia terakoty może być błyszcząca, matowa lub półmatowa. Praktycznie w ogóle nie spotyka się terakoty, której powierzchnia nie została pokryta szkliwem. Terakotę możemy układać nie tylko wewnątrz, ale również na zewnątrz domu, gdyż jest mało nasiąkliwa. Doskonale sprawdza się nie tylko na podłogach; bardzo chętnie wykonuje się z niej obudowy kominków.
Słów kilka o gresie
Gres nazywany jest kamionką szlachetną. Jest mniej nasiąkliwy niż terakota. Skład masy, z której powstają płytki gresowe różni się od tej do wyrobu terakoty; płytki gresowe są również inaczej formowane niż terakota. W efekcie uzyskuje się płytki, które charakteryzują się małą ścieralnością i bardzo wysoką twardością. W sklepach do wyboru jest między innymi bardzo twardy gres naturalny. Płytki te są bardzo odporne na ścieranie, mają jednak wadę: ich chropowata powierzchnia sprawia, że łatwo się brudzą. Do wyboru jest także gres szkliwiony. Montowanie płytek gresowych niedoświadczonym glazurnikom może sprawić wiele problemów. Gres jest bardzo twardy, a więc przecięcie go czy wywiercenie otworów jest wyjątkowo trudne.
Płytki ceramiczne to nadal popularny materiał na okładziny ścian i podłóg w kuchniach i łazienkach. Coraz śmielej wkraczają one również na salony.