Rozwój kompetencji pracowników dla wielu firm stał się podstawowym priorytetem wśród działań mających na celu promowanie rozwoju organizacji. Związane jest to z tym, że kapitał ludzki to dla nowoczesnego biznesu zdecydowanie największa wartość, czynnik decydujący o sukcesie bądź porażce. Proste czynności, które nie wymagają wartościowego kapitału ludzkiego, są automatyzowane lub obejmuje je outsourcing.
Czynności związane z organizacją pracy zespołów czy kreatywnym tworzeniem nowych produktów i usług nie da się już jednak zorganizować inaczej niż poprzez wysoki poziom kompetencji. Coraz większa część niezbędnych kompetencji to tak zwane kompetencje miękkie i właśnie ich rozwojem zajmuje się trening interpersonalny.
Trening interpersonalny – podstawowe cele
Podstawowe cele, jakie stawia się przed treningiem interpersonalnym to:
• Zdolność do rozpoznawania zachowań innych osób, kategoryzowania ich w ramach odpowiednich typów;
• Umiejętność analizowania własnych reakcji oraz umiejętność ich kontrolowania;
• Zdolność wyrażania własnych myśli w sposób zrozumiały i konkretny;
• Umiejętność analizowania własnych uczuć i przekazywania ich grupie;
• Kompetencje w zakresie rozpoznawania źródeł konfliktów i przewidywania ich wystąpienia;
• Zdolność do rozładowywania konfliktów i wyciągania wniosków z sytuacji konfliktowych.
Ogólnie rzecz biorąc, cele stawiane przed treningiem interpersonalnym można podzielić na cele związane z komunikowaniem oczekiwań kierownictwa zespołowi, zadania z zakresu rozumienia działań pracowników i reagowania na nie oraz umiejętność szeroko rozumianego zarządzania konfliktami. Więcej na ten temat pod tym adresem.
Trening interpersonalny w nowoczesnej organizacji
W nowoczesnej organizacji trening tego typu wygląda już trochę inaczej i zmienił się wyraźnie od poziomu podstawowego – tradycyjnego. Obecnie znacznie większe znaczenie ma kreowanie tak zwanych liderów, czyli osób, które będąc częścią zespołu, są w stanie nim zarządzać. Ważną kompetencją lidera jest nie tyle katalogowanie zachowań pracowników i stosowanie wobec nich odpowiednich recept, co rozumienie zespołu, jego dynamiki i przełamywanie barier, które mogą się pojawiać dla jego odpowiedniego działania. Takimi barierami są oczywiście klasyczne konflikty interpersonalne, ale może to też być chociażby powierzchowność relacji, nadmierna ekspresja emocji, niewystarczająca integracja grupy lub brak wspólnych doświadczeń ich członków. Bardzo dobrze widać, że kompetencje liderów muszą być bardzo wysokie i różnorodne.
