Mimo że postęp techniczny umożliwił całoroczną dostępność kwiatów, wciąż bardzo popularne są kwiaty sezonowe, które kwitną po prostu obok. Nie trzeba ich transportować i są zwykle bardziej wytrzymałe od roślin zmuszonych do kwitnienia w cieplarniach, poza sezonem: Kwiaty wiosenne: kwiaty jabłoni, kwiaty wiśni, narcyzy, dereń, forsycja, irysy, bez, lilie, konwalie, żonkile, ostróżka, piwonie, groszek pachnący, tulipany, fiołki.
Kwiaty letnie: astry, kalie, dalie, stokrotki, pelargonie, hortensje, ostróżka, lewkonie, kwiatostany dzikiej marchwi. Kwiaty jesienne: astry, chryzantemy, dalie, nagietki, złocienie, cynie. Trwałość kwiatów po ścięciu warunkowana jest genetycznie. Kwiaty niektórych gatunków – np. liliowców, maków czy kosaćców – więdną po kilku godzinach po rozwinięciu się lub po 2-3 dniach. Ale są takie które stoją w wazonie po kilka tygodni – np. chryzantemy, storczyki czy anturia.
Trwałość kwiatów
W hodowli nowych odmian trwałość kwiatów po ścięciu uznawana jest za niezwykle istotną cechę i coraz częściej róże, gerbery czy alstromerie cieszą oczy przez 2-3 tygodnie. Na trwałość kwiatów przy zbiorze wpływają warunki uprawy – te rośliny, które w okresie rozwoju miały zapewnioną odpowiednią temperaturę i dużo światła, a więc ścięte wiosną czy latem są dorodniejsze i trwalsze od tych ciętych zimą. Bardzo wiele zależy też od warunków jakie zapewniamy kwiatom po ścięciu. Przede wszystkim trzeba im zapewnić pobieranie i przewodzenie wody. Paradoksem może się wydawać, że mimo wstawienia do wazonu kwiaty czasem szybko więdną.
Zabiegi pielęgnacyjne
Dzieje się tak, ponieważ w wodzie i tkankach pędu rozwijają się bakterie blokujące dopływ wody. O ich pojawieniu się świadczy zmętnienie wody, brzydki zapach i gnicie pędów. Wnikanie wody do pędu może też być utrudnione wskutek jego zapowietrzenia. Powszechnie stosowane – choć nie zawsze świadomie – zabiegi pielęgnacyjne, takie jak: przycinanie końców pędów, zmiana wody, utrzymywanie wazonów w czystości, odświeżanie kwiatów przed ich zaparzeniem, mają na celu utrzymanie drożności naczyń przewodzących wodę w pędach kwiatów. Usuwanie części zbędnego ulistnienia, umieszczanie kwiatów z dala od promieni słonecznych, w możliwie chłodnym miejscu, ogranicza z kolei utratę pary wodnej przez liście.