Niegdyś należały do jednej grupy z gryzoniami. W trakcie prowadzonych nad skamielinami badań okazało się jednak, że te dwa rzędy zwierząt mają ze sobą niewiele wspólnych cech.
Zającokształtne zostały one podzielone na 2 rodziny: szczekuszki i zającowate. Wszystkie gatunki należące do obu rodzin to małe zwierzątka, których ciało pokryte jest gęstym i miękkim futerkiem. Mają palce zakończone pazurkami oraz mały, owłosiony ogonek.
Szczekuszki
Nazywane są również ochotonami. Z wyglądu są bardzo podobne do świnki morskie. To bardzo małe zwierzątka, rzadko długość ich ciała przekracza 15 centymetrów. Zwierzęta te pochodzą z Azji Środkowej. Dzisiaj spotkać je można głównie na stepach wyżynnych i obszarach skalistych od Himalajów aż po Kamczatkę. Żyją także w górach Ameryki Północnej położonych w zachodniej części tego kontynentu. Do rodziny szczekuszki zaliczono 14 gatunków. W Europie żyje tylko jeden gatunek: szczekuszka malutka. Spotkać ją można na wschód od Wołgi oraz na zachodnim Uralu. W przeszłości szczekuszkowate były gatunkiem występującym dość licznie. Szczątki gatunków, które należą dzisiaj do wymarłych znajdowano także na terenie naszego kraju. Zwierzątka te żywią się roślinami zielnymi w tym także trawami. Na zimę robią duże zapasy, nie zapadają (z nielicznymi wyjątkami) w sen zimowy.
Zającowate
Do rodziny należy 40 gatunków. Żyją pod wszystkimi szerokościami geograficznymi. Pierwotnie jedynym kontynentem, na których nie występowały była Australia. Na ten kontynent człowiek sprowadził dzikiego królika, który niezwykle się tam rozpowszechnił. Do tego stopnia, że stał się w Australii prawdziwą plagą. Najczęściej zającokształtne żyją na otwartych terenach, zdarza się jednak, że wybierają również góry i lasy. Mają doskonały węch i słuch. Niezwykle długie nogi sprawiają, że praktycznie nie potrafią normalnie chodzić, a jedynie niezdarnie kicać. Za to bardzo szybko biegają, mogą rozpędzić się aż do 70 kilometrów na godzinę. Na terenie Polski bardzo powszechnie występuje zając szarak.