Pobrzeże Szczecińskie to z jednej strony silnie uprzemysłowiony region w zachodniej Polsce, z drugiej zaś niezwykle atrakcyjny turystycznie.
Położenie
Pobrzeże Szczecińskie położone jest w północno-zachodniej Polsce. W granicach regionu wyróżnione zostały mniejsze jednostki fizycznogeograficzne, które różnią się pod względem zagospodarowania terenu, przyrodniczym i krajobrazowym. Jednostki te to:
wyspy Uznam i Wolin (obie tylko częściowo położone w Polsce);
Wybrzeże Trzebiatowskie;
Dolina Dolnej Odry;
Wzniesienia Szczecińskie;
Wzgórza Bukowe.
Wyróżniono również równiny:
Wełtyńską;
Pyrzycko-Stargardzką;
Nowogardzką;
Gryficką;
Wkrzańską;
Goleniowską.
W podziale geologicznym Pobrzeża Szczecińskiego z reguły nie jest uwzględniany Zalew Szczeciński. Otoczony przez poszczególne jednostki bardzo mocno wpływa on jednak na warunki hydrogeologiczne i klimatyczne regionu.
Przyroda Pobrzeża Szczecińskiego
W regionie jest bogactwo naturalnych zbiorowisk roślinnych. Jest to zasługą zarówno zróżnicowanych form terenu, jak również krajobrazów i siedlisk. Na wybrzeżu reprezentowana jest roślinność nadmorska. Najważniejszą naturalną formacją roślinną na terenach równin są lasy mieszane. W niektórych rejonach zostały one wyparte przez pola uprawne. Na siedliskach bardziej ubogich przeważają lasy sosnowe. Dolina Dolnej Odry oraz doliny innych rzek to mozaika złożona a pastwisk, łąk i lasów łęgowych. W każdym z tych zespołów roślinnych żyją różne gatunki zwierząt. Bardzo bogato reprezentowany jest świat ptaków wodnych. W regionie gniazdują wodniczki, biegusy i bardzo rzadkie bieliki.
Ochrona przyrody
W roku 1960 został utworzony Woliński Park Narodowy. Obejmuje on najbardziej cenną, środkową część wyspy Wolin. Ochronie podlegają między innymi rozlewiska w delcie rzeki Świny oraz przybrzeżny pas wód Morza Bałtyckiego. Rozlewiska Świny to najlepszy przykład estuarium.
Główne miasta Pobrzeża Szczecińskiego to Szczecin, Świnoujście i Stargard Szczeciński. Najwyższe wzniesienia w regionie to Wzgórza Bukowe.