Himalaje rozciągają się na długość 2500 kilometrów. W ich granicach znajduje się 10 z 14 szczytów, których wysokość nad poziomem morza przekracza 8 tysięcy metrów. Ten łańcuch górski położony jest w południowej Azji na terenie Indii, Pakistanu, Nepalu, Chin i Bhutanu.
Doliny wielkich rzek
Himalaje ze wszystkich stron otoczone są dolinami wielkich rzek. Od zachodu i północnego zachodu opływa je rzeka Indus. Od wschodu, północy i południowego wschodu opasane są rzeką Brahmaputrą, a na południu opływa je Ganges. Nawet w obrębie samego łańcucha nie brakuje potoków i rzek, które przecinają główną grań w kierunku południowym. Odcinki przełomowe rzecznych dolin są bardzo głęboko wcięte w podłoże. Najgłębszą doliną płynie Kali Gandaki pomiędzy masywem Ananpurny i Dhaulagiri.
Powstanie Himalajów
Ich powstanie jest skutkiem kolizji płyty euroazjatyckiej i Dekanu. Miało to miejsce mniej więcej w tym samym czasie, w którym wypiętrzyły się Karpaty i Alpy. Ruch płyt litosferycznych Dekanu trwa do czasów nam współczesnych. Stąd też w Himalajach wciąż wypiętrzają się góry (tempo wynosi około 1 centymetra w ciągu roku) i zdarzają się trzęsienia ziemi. Ostatnie miało miejsce w Nepalu 25 kwietnia 2015 roku. Zginęło wówczas prawie 10 tysięcy osób. Swój obecny wygląd Himalaje zawdzięczają nie tylko procesom orogenicznym, ale także działalności wiatru, mrozu, lodu i wody.
Flora i fauna Himalajów
Układ roślinności jest piętrowy. Do wysokości 1000 metrów nad poziomem morza występuje las mający charakter dżungli zwrotnikowej. Powyżej tej granicy pojawia się wiecznie zielony las zwrotnikowy. Na wysokości 2000 metrów nad poziomem morz przechodzi on w las liściasty. Powyżej 2000 metrów pojawia się las iglasty. Na zachodzie granica lasów kończy się na wysokości 2250 metrów, na wschodzie na wysokości ponad 4000 metrów nad poziomem morza. Od wysokości 4500 metrów do 5000 metrów nad poziome morza zaczyna się granica wiecznych śniegów. Faunę reprezentują: irbis, niedźwiedź brunatny, owca śnieżna, słoń indyjski, panda mała, niedźwiedź himalajski.